Komfort qadınlar

Çox vaxt müharibələrdə qadın olmaq kişi olmaqdan çox daha çətindir. Təcavüz bir silahdan daha çox zərər verən bir şey halına gəlir. Ayrıca müharibənin sona çatmasıyla qadınların təcavüz və təcavüz tramvaları bitmir.

Hiroşima və Naqasakiyə atılan atom bombalarından sonra Yaponiya hər zaman İkinci Dünya Müharibəsinin məzlum ölkələrindən biri olaraq görülmüşdür. Gerçəklər isə təbii olaraq bundan olduqca fərqlidir.

Hərbi tarixə təcavüzlər və hətta insanların seks kölələri halına gətirilməsi xarici anlayışlar deyildi, ancaq bu iki anlayışın dövlət siyasəti halına gəlməsi və dövlət tərəfindən qurumsallaşdırılması İkinci Dünya Müharibəsindən əvvəl reallaşmamışdır. İkinci Dünya Müharibəsi öncəsində isə Böyük İsgəndərin də aralarında olduğu bir çox komandir tərəfindən əsgərləri "rahatlaşdırmaq" və "savaşma arzularını yeniləmək" məqsədiylə bu tərz kölələrdən istifadə edilməsi görülməkdədir. İkinci Dünya Müharibəsi əsnasında isə bu insanlıq xarici “iş” Yaponiya ordusu tərəfindən rəsmi və sistematik olaraq tətbiq olunmağa başlanmışdır.

Hər nə qədər bu sistemin işləyişinin kulminasiya nöqtəsi İDM olsa da, başlanğıcı Yaponiyanın Sibirin işğal etməsiylə başlayır. 1918-ci ildə Sibirin işğalı əsnasında əsgərlərin həftə sonlarında "rahatlamaları" məqsədiylə fahişəxanalar qurulmuşdur, ancaq bu fahişəxanalarda çalışan qadınlar İDM əsnasında qurulanların əksinə kölələşdirilmiş deyildi. İlk seks köləsi düşərgəsi isə 1932-ci ildə Şanxayda qurulmuşdur.

Yapon ordusunun sistematik mənada təcavüz etdiyi və sonra kölələşdirdiyi qadınların sayı təxminən 200.000-dir. Müharibə sonrasında isə bu qadınların yalnız 30% -i həyatda qalmağı bacarmışdır. Bu kölələşdirilən qadınların yaş aralığının 14-20 arasında olduğu təxmin edilməkdədir. Filippində doğan və kölələşdirilən qadınlardan birinin ifadəsinə görə yapon əsgərlər tərəfindən “alınanda” 14 yaşında idi.

Bu qadınların böyük əksəriyyəti koreyalıdır, ancaq içlərində digər Uzaq Şərq ölkələrindən və hətta avropalı qadınlar da var. Bu arada qeyd edilməlidir ki, avropalı və yapon qadınlar üst mövqelərdə olan əsgərlər üçün, digər qadınlar isə sıravi əsgərlər üçün ayrılmışdır. Avropalı və yapon qadınlardan bir alt pillədə koreyalı qadınlar iştirak edir, ən alt pillədə və ən arzuolunmaz qadınlar kateqoriyasında isə digər Uzaq Şərq ölkələrinin mənsubu qadınlar yer almaqdadır.

Düşərgələrə yerləşdirilən qadınların hamısının müharibədə əsir düşən qadınlar olaraq düşünülməməsi lazımdır. Bu qadınların əksəriyyəti Yaponiyanın daha əvvəldən işğal etdiyi ölkələrdə kənd yerlərində yaşayan ailələrin uşaqlarından ibarətdir. Bəzi radikal hadisələrdə isə ailələrin daha az mübarizə etməsini təmin etmək məqsədi ilə alınacaq adama əsgərlər tərəfindən ailələrinin qarşısında təcavüz edilmişdir. Beləcə qızlarının artıq bakirə olmadığını görən ailələrin mübarizə həvəsləri qırılmışdır. Bəzi hallarda isə iş vədi ilə Yaponiyaya gətirilən qadınlar kölələşdirilmiş. Kimiko Kanedanın anlatdıqlarına görə özü atasının həbs olunmasından sonra işləmək məqsədi ilə Yaponiyaya gəlmiş və sonra 16 yaşında ordu tərəfindən kölələşdirilmişdi.

Düşərgələrdəki şərtləri qorxunc olaraq təsvir etmək mümkün deyil. Yenə seks köləsi halına gətirilmiş qadınların ifadələrinə görə günün hər saatında təcavüzə uğramışdılar. Müqavimət göstərməyə çalışanlara onlara təcavüz etməyə çalışan əsgərlər tərəfindən şiddət tətbiq olunmasının isə heç kəs üçün çaşdırıcı deyildi. Bu düşərgələrdə yer alan qadınların bir qismi bir çox dəfə toplu təcavüzə uğramış və bu təcavüzlər təbii olaraq olduqca çox sayda sağlamlıq probleminə gətirib çıxarmışdır. Əvvəlcə bu düşərgələrdə iştirak edən qadınların bir çoxunun cinsi orqanları yaşları etibarilə inkişaf etməmiş halda olduğundan ötrü bu təcavüzlər qadınların cinsi orqanlarında yaralanmalara və müxtəlif infeksiyalara səbəb oldu. Digər problem isə yayılan cinsi xəstəliklərdir. Qadınların az qala hamısı həkimlər tərəfindən nizamlı kontrola tabe tutuldular, ancaq bu tədbirlərin kafi olmadığı düşərgələrdə yayılan cinsi xəstəliklər nəticəsində ortaya çıxdı.

- Fahişəlik etməyə zorlanmaq üzrə evindən alındı. Gün ərzində bir anbarda digər qadınlarla şvabra hörmək və öz yeməyini bişirmək məcburiyyətində idi. Bəzən dərhal orada təcavüzə uğrayır, lakin çox vaxt əsgərlər tərəfindən otaqlarına götürülürdu. "İndoneziyalı bir həkim hər həftə yapon həkim nəzarətində hamiləlik kontrolu edirdi. Heç hamilə qalmadım.” Müharibədən sonra bir qrup qadınla o evi ələ keçirmək üçün 60 mil yürüdü.

- 13 yaşından etibarən kazarmalarda məcburi işlədi. Əvvəllər ətraf kəndlərdən bir qrup əsgərlə qida toplamaq məcburiyyətində idi, daha sonra xəndəklər açdı və mətbəxdə çalışdı. Axşamları işdən sonra evdən alınıb kazarmalara aparılır və dəfələrlə təcavüzə uğrayırdı. Bacısı da yaxınlıqdakı digər başqa bir bölgədə fahişəliyə məcbur edildi. Görücü üsulu evləndiyi adam müharibədən sonra ondan heç bir şey etməsini istəmədi. Yaşlı bir dul ilə olan ikinci görücü üsulu evliliyi yalnız beş ay sonra sona çatdı. Bundan sonra üçüncü əri ilə bir ailə qurmadan əvvəl bir müddət xidmətçi olaraq çalışdı. "Ona söylədim. Amma o məni hər halımla sevdi. Birlikdə bir çox gözəl şey yaşadıq. Bu səbəblə indi bir çox uşağım və nəvəm var.”

- Müharibə əsnasında bilərək hamilə qalmışdı, çünki yoldaşı özü üçün nizamlanan qız yerinə onunla evlənmək istəyirdi. Kəndin ağası onu şəhərdəki bir fahişəxanaya göndərdi. Artıq bir neçə aylıq hamilə olmasına baxmayaraq fahişəliyə məcbur edildi. Hamiləliyin sonlarında kəndinə döndü və körpəsi doğumdan qısa müddət sonra orada öldü. Yoldaşı görücü üsulu evliliyini bitirdi və onunla evləndi. Bu, onun qürurunu qurtardı. Müharibədən sonra kənd bütün hadisələr haqqında səssizliyini qorudu. "Bu bizim sirrimizdir. Mənə acıyırdılar, çünki mənim məcbur edildiyimi bilirdilər. Uşaqlara heç bir zaman danışmamışıq. Mən bunun üçün çox utanıram. Əlimdən heç bir şey olmamasına baxmayaraq."

- Yapon ailəsi üçün təmizlikçi olaraq çalışdı. Orada daimi ziyarətçi olan yapon ordusunun bir üzvü qadın personala davamlı olaraq hücum edirdi. Onun otağına da davamlı olaraq girir və təcavüz edirdi. Elə kobud idi ki, daxili yaralara güclə dözürdü. Qaçmağa və rəfiqələrinin ona baxacağı yaxındakı fabrikdə gizlənməyə qərar verdi. "Evə getməyə cəsarətim yox idi. Atamın təcavüzə uğradığımı anlamasından qorxdum. Bunu istəmədim." Müharibədən çox sonra həyatının eşqi ilə evləndi. "O mənim kuzenimdi, ondan hamilə qaldım, bir-birimizi sevirdik." 11 dənə uşaqları oldu, yeddisi hələ də həyatdadır. "Ərim öldükdən sonra mənə uşaqlarım baxdı. Keçmişdə çox işləmək məcburiyyətində qalmışdım." Müharibə haqqında bir daha heç bir zaman danışmadı, Fabrikdəki keçmiş rəfiqələriylə belə.

- 10 yaşında bir uşaqkən oyun oynadığı sırada qaçırılaraq hərbi çadır düşərgəsinə aparılmaq üzrə qadın dolu yük maşınına qoyuldu. Ən gözəl qadınlar məmurların mənzillərində kilid altında saxlanılırdı. Digər iki qızla kiçik bir çadırı paylaşmaq məcburiyyətində idi və əsgərlər digər qızlar da oradaykən təcavüz edirdi. Çox yemək yemir və xəndəkdən su içmək məcburiyyətində qalırdı. "Hələ çox gənc idim, iki ay içində bədənim tamamilə məhv olmuşdu. Bir heç idim, bir oyuncaq idim, insan olaraq heç bir şey ifadə etmirdim. Yaponiya dövründə hiss etdiklərim bunlardır." İki ay sonra qaçmağı bacardı. Evinə döndüyündə ailəsi onu tanıya bilmədi. "Təcavüzə uğradığımı kimsəyə söyləməyə cəsarət edə bilmədim. Ailəmi incitmək istəmədim. Kimsənin məni istəməyəcəyini və təcrid ediləcəyimdən qorxdum. Amma insanlar hələ mənə "yapon əldən düşməsi" deyə səslənərək pis rəftar edirdi. Çox uzun zaman ortadan itmiş olduğum üçün nələr olduğundan şübhələnirdilər. Bu məni qorxunc incitdi." Bir az daha yaşlanınca evlənməyi bacardı. Yaşlı və heç evlənməmiş biri olduğu üçün minnətdar idi. Yenə bir kişişi və beş uşağı vardı. "Uşaqlar olmadan tarixiniz olmaz"

- İlk əri yaponlar tərəfindən vurularaq öldürüldükdən sonra gənc dul qadın yaxındakı kazarmalardan birinin çamaşırxanasında işə başladıldı. Kilidləndi, təcavüz edildi və 3 il ərzində dərhal hər gün komandiri və digər askerler tərəfindən döyüldü. Başlarda arada bir nəzarət altında kazarma ətrafında yürüməsinə icazə verilirdi. Daha sonra barakların birində davamlı olaraq kilidli qaldı. Çox tez-tez döyülür və cəza olaraq yemək verilmirdi. Müharibənin sonunda çox zəif və xəstə halda evinə getdi. "O zaman atam hələ yeni ölmüşdü, mən yalnız bir uşaq idi. Anam yaralarımı yaxşılaşdırmaq üçün ənənəvi bitkilərdən istifadə etdi, əzilmiş yarpaqlarla vücudumu ovuşdurub masaj etdi. Gəzə bilmir, adımı belə tələffüz edə bilmirdim.” Müharibə bitdikdən sonra 8 il yenidən evlənmədi. Tamamilə yaxşılaşdığını yenidən işləyə bildi. "Ərim yaponlar tərəfindən alındığımı bilirdi. Ona özümü anlatdım, amma o əhəmiyyət vermədi." Evlilik qısa bir müddət sonra sona çatdı, sonrakı 10 evliliyi kimi. Heç bir zaman uşaq doğura bilmədi, uşaqlıq yolu iç yaralarla zərər görmüşdü. Ölən bacısının üç uşağını övladlığa götürdü. Onlar hələ bir fermada işçi olaraq işləməsinə baxmayaraq yaşlılığında ona davamlı olaraq kömək etdilər. Varlığıyla barışmışdı, amma təcavüzlər onu təcavüz etməyə davam edir. "O qədər çox yaraladı ki, cənnət dünyanın üzərinə çökmüş kimi idi. Vücudum bunu heç unutmayacaq. "

- Kəndindən alındı və üç ay ərzində kazarmada fahişəliyə məcbur edildi. Hər gün digər qadınlar kimi pudra və pomadayla makiyaj etmək məcburiyyətində idi. Gecələri əsgərlər onu otaqlarına alırdı. "Məni tutur və öpürdülər. Məni öldürəcəklərini və hamilə qalmaqdan qorxurdum. " Qaçmağa cəsarət edə bilmədi, baraklar nəzarətdə idi. Müharibə sonunda azadlığına qovuşanda kiçik qardaşı və böyük bacısının da əsgərlər tərəfindən cinsi təcavüzə uğradığını öyrəndi. "Qızlarımı hər zaman diqqətli olmaları, xaricilərlə birlikdə gitməmələri üçün xəbərdarlıq etdim, əks halda mənim kimi təcavüzə uğraya bilərdilər. "

- Evindən alınaraq 3 il 2 fərqli kazarma fahişəxanalarında fahişəliyə məcbur edildi. Yapon adını aldı və hər gün ən az on kişiyə, ərlərə və məmurlara xidmət etmək məcburiyyətində idi. Əsgərlərin bilet almaq məcburiyyətində olduqları ofisin divarlarında seçə biləcəkləri qızların şəkilləri vardı. "Hər kəs məni istəyirdi. Bir-biri ardına gəlməyə davam etdilər ". Gözəlliyinə qızırdı. "Çirkin olmağı çox istəyirdim, çünki çirkin qızlar tez evlərinə geri göndərilirdilər. Amma gözəl olanlar qalmaq məcburiyyətində idi ". Müharibənin sonuna qədər kazarmada qaldı. Evə döndüyündə ana atasının kədərdən öldüyü ortaya çıxdı. Yaşlı bir adamla evləndi. “Bunu əslində istəməmişdim, amma ona acıdım. O öldükdən dörd il sonra bir çox hayranıma baxmayaraq yenidən evləndim." Heç bir zaman uşaq sahibi ola bilmədi və qardaşının iki uşağının baxımını boynuna götürdü.

PULDAN ÇOX ÜZR

"Yaponiya hökumətindən açıq bir üzr tələb edirəm."

UZAQ ŞƏRQ BEYNƏLXALQ HƏRBİ MƏHKƏMƏSİ DƏ GÖRMƏDİ

"Rahatlaşdırıcı Qadınlar" məsələsi İkinci Dünya Müharibəsinin ardından Yaponiyanın müharibə günahkarlarını mühakimə etmək üzrə qurulan Uzaq Şərq Beynəlxalq Hərbi Məhkəməsi tərəfindən göz ardı edildi.

Yalnız İndoneziyadakı Hollandiya Hərbi Məhkəməsi əsnasında yalnız hollandiyalı qadınların cisəl kölələşdirilməsi ilə əlaqədar məhkəmə prosesi keçirildi.

İndoneziyalı qadınlara istiqamətli bənzər cinayətlər cəzasız qaldı.

UTANC DOLU SƏSSİZLİK

Alçaldılmış və utanc içindəki "rahatlaşdırıcı qadınlar" illərlə səssiz qaldı. Ta ki Yaponiya hökumətinin sistemlə əlaqəsini israrla rədd etməsinə reaksiya olaraq 1990-cı illərin başında danışmağa başlayana qədər.

Zərər çəkmişlər ağır bir travma yaşamış, bir çoxu əsla evlənməmiş və bir çoxu davamlı təcavüz əsnasında meydana gələn ziyan ya da cinsi yolla bulaşan xəstəliklər səbəbiylə uşaq sahibi ola bilməmişdi.

1992-ci ildə professor Yoşimi Yoşiaki tərəfindən Yaponiya hökumətinin münasibətiylə birbaşa əlaqəli dəlilləri tapana qədər Yaponiya hökuməti "rahatlaşdırıcı qadınlar" sistemiylə əlaqədar hər cür məsuliyyəti rədd etdi.

YAPONİYA RÜŞVƏTİ: ASİYALI QADINLAR FONDU (AWF)

Daha sonra çox sayda rəsmi üzr yayınlamasına baxmayaraq bunların heç biri zərər çəkmişlər üçün qəbul edilən deyildi.

Üstəlik, Yaponiya hökuməti cinsəl köləlik qurbanları və dəstəkçilərinin israrlı kampaniyalarına və beynəlxalq tənqidlərə cavab olaraq 1995-ci ildə Asiya Qadınlar Fondunun qurdu.

Ancaq bu fond zərər çəkmişlər tərəfindən Yaponiya hökumətinin beynəlxalq hüquqi məsuliyyətlərindən sıyrılmaq bir yolu olaraq qəbul edilir.

Tokio ilə Seul arasında diplomatik böhrana yol açan "seks köləsi" heykəli  

                                       
Günümüzdə radikal sağ görüşdə olan Yaponiya vətəndaşlarının xaricində bu insanlıq xarici olay və Yaponiyanın bu olaydakı məsuliyyəti bütün çevrələrdə qəbul edilməkdədir.